Dlatego grupy orientalistyczne i wspólnoty religijne są bardziej popularne niż kiedykolwiek w USA, Kanadzie, Australii i Europie Zachodniej. Nie będzie możliwe nazwanie ich „religijnym” światopoglądowym importem, ponieważ po szczegółowej analizie religijnej istnieje zauważalna różnica w porównaniu z tradycyjnymi trendami buddyjskimi i hinduskimi. Popularność Magarisha, Papaja, Ramana Magarsha czy Swami Prabhupada wywołała spore zainteresowanie wśród młodego pokolenia, które nie zgadzało się z ogólnie przyjętymi trendami społecznymi, a także nierównowaga relacji społecznych, w szczególności w poglądach na ambicje polityczne, militarne. ekspansje, utrata połączenia między „rodzicami-dziećmi” itp.
W tym sensie wśród popularyzatorów wschodniego mistycyzmu i sposobu duchowej percepcji pojawiła się urodzona w Teksasie (USA) 11 czerwca 1942 r. pochodząca z Teksasu Merle Antoinette Roberson. W pierwszych fazach kształtowania się jej osobowości lifting społeczny praktycznie nie różnił się od innych – pani Roberson kończy studia na Uniwersytecie Mississippi, ma czas na przeżycie nieszczęśliwego życia rodzinnego, a po rozwodzie pierwszy mąż wyrusza w drogę. duchowe poszukiwanie wewnętrznego szczęścia, prawdy i dobra. Zafascynowany buddyjskimi zasadami, składa ślubowania bodhisattwy, praktykuje szereg technik medytacyjnych, stosuje wiedzę zen i vipassany; nawet rozpoczynając karierę w akupunkturze w pobliżu zatoki w San Francisco. Po przejściu wielu praktyk mistycznych obserwuje w sobie szereg niezaspokojonych próśb. Wiązała się z tym jej przeprowadzka na Hawaje w 1989 roku, której celem było kontynuowanie duchowych poszukiwań. To właśnie w tym okresie miał okazję poznać bliżej duchowego nauczyciela Andrew Cohena, którego nauczycielem był Papaji, znany mistyk i nauczyciel w tamtym czasie. Pomysły, którymi podzielił się Andrew Cohen wraz z Merle Roberson, wywarły na kobiecie tak wielkie wrażenie, że nie widziała w życiu nic lepszego niż osobiste spotkanie z Papają w Indiach. Po wizycie w H.V.L. W 1990 roku Punja, znana jako Papaji, w swojej słynnej autobiografii „Just Like You” zauważyła, że to spotkanie było nie tylko fatalne w jej życiu, ale także wszędzie „w trakcie poszukiwania wszystkiego transcendentny lub niezwykły… zaczął odnajdywać codzienność i niezwykłość w każdym momencie.» Oczywiście dla zachodniego światopoglądu jest to próba spojrzenia na rzeczy znane i codzienne przez pryzmat tego, jak same są w naturze; bez jakiejkolwiek próby zmiany ich istoty, co jest nieodłączną częścią ewolucyjnego i postępowego charakteru myślenia.
Doktryna istnienia, którą głosił Papaji, która tak wpłynęła na światopogląd Gangaji, wywodzi się ze szkoły wedanty.
Idee nauczania o niedwoistości bytu oraz organicznie zespolonej, pojedynczej substancji i niepodzielności świata są nieodłączne od prób zreformowania hinduizmu w XIX wieku. Zasada ta opierała się na idei monizmu atmana z brahmanem jako nierozłącznym i organicznie połączonym bytem. Jednocześnie to, co głosił w Vedanta Gaudapad (w VI wieku) i Śankara oznaczało, że nie ma nic poza tą jednością; wszystko, co jest poza atmanem i brahmanem, jest mayą, iluzją stworzoną przez ludzki umysł. Innymi słowy, obiektywna rzeczywistość jest tylko według Brahmana, wszystko inne jest fikcją, którą umysł wyolbrzymia, tworzy i zniekształca, co jest częścią osobistych problemów i uczucia nieszczęścia zaabsorbowanego siecią materialistycznego świata.
Według Gangaji ciągłe poszukiwanie prawdy prowadzi człowieka do zatracenia samej prawdy, a cały dyskurs odwraca uwagę od najważniejszego pytania o to, kim naprawdę jesteś i kim jesteś. Z punktu widzenia Gangaji ważne jest, aby zatrzymać się w zgiełku dni i skupić całą uwagę na prostej, elementarnej ciszy wokół całego hałasu, który sprawia, że tak trudno jest znaleźć prawdziwe szczęście, jakim naprawdę jesteś; ponadto tu i teraz.
Niezbędne jest skupienie umysłu nie na doświadczeniach zdobytych w wyniku zewnętrznych doświadczeń i poszukiwań nagromadzonych przez pewien okres czasu, ale skupienie uwagi na wewnętrznym, duchowym komponencie z próbą głębokiego, świadomego i celowego odnalezienia prawdziwego ja, które nie jest zaśmiecone złudzeniami, które odwracają uwagę osoby od zrozumienia, kim jest. Jednocześnie Gangaji zauważa, że wszelkie ludzkie wysiłki i dążenia do znalezienia prawdy są czasami po prostu urzeczywistniane przez zaprzestanie jakichkolwiek poszukiwań jako takich.
W konfrontacji z silnymi emocjami, negatywnymi doświadczeniami, szczególnie takimi jak strach i gniew, zjawiskami, które trzymają ludzi zamkniętych w osobistym cierpieniu i niezdolnych do doświadczania wolności, Gangaji uczy, aby rozwiązać ten problem pojęcie „bezpośredniego doświadczenia”, to znaczy napotkania jakichkolwiek emocji, które jest obecny . W kontekście zrozumienia strachu Gangaji wyjaśnia: „Strach to przetrwanie. Kiedy wejdziesz pod nią i poczujesz strach, nie próbujesz go zmienić, po prostu pozwalasz mu być, wtedy ustępuje”. Kiedy otwierasz swoje serce na strach i nie próbujesz z nim walczyć lub zaprzeczać, w tym przypadku, zdaniem prelegenta, ludzka świadomość zaczyna rozumieć, że wszystkie te emocje i doświadczenia są tylko przejawami pewnej energii.
Tak więc, wykorzystując główny fundament i platformę Advaity w interpretacji Upaniszad, a także wraz z podejściem do rozwiązywania problemów zaproponowanym przez Papaji, Gangaji pomaga w pracy przezwyciężyć szereg fobii, walczyć ze stanami depresyjnymi, a także jako inne zjawiska społeczno-psychologiczne.
Od 1993 roku Fundacja Gangaji działa jako organizacja non-profit z siedzibą w Ashland, Ohio, USA. Fundacja organizuje wykłady, seminaria internetowe, rekolekcje i satsangi, dystrybucję filmów i produkcji audio, drukowanych książek i artykułów rozpowszechniających nauki Gangaji.
Eugeniusz Zalewsky
Aby skontaktować się z autorem, możesz skontaktować się z adresem e-mail: odger998@gmail.com lub zapisać się na konto na Instagramie: raspopov_eugene
